W ostatnim z artykułów poruszony został temat podatku u źródła. Jako że początek roku to również upływające i zbliżające się terminy na spełnienie obowiązków sprawozdawczych w podatku u źródła, w dzisiejszym artykule pragniemy poruszyć kwestię wynajmu samochodów za granicą.

Prowadząc działalność gospodarczą przedsiębiorcy niejednokrotnie realizują zagraniczne wyjazdy – np. w celu pozyskania materiałów niezbędnych do prowadzenia działalności, czy też poszerzenia rynku na którym działają. Nie jest jednak oczywistym, że opłata za wynajem samochodu za granicą powinna być rozpatrzona pod kątem podatku u źródła.

Podatek u źródła – podstawowe zasady

Tytułem przypomnienia należy wskazać, że podatek u źródła jest podatkiem pobieranym przez płatnika – w naszym przypadku polski podmiot, który dokonuje wypłat na rzecz zagranicznego podmiotu (nierezydenta).

Krajowe ustawy o podatku dochodowym wprowadzają katalog należności, których wypłata wiązać się będzie z powstaniem obowiązków w podatku u źródła. Jednym z elementów tego katalogu są należności licencyjne w ramach których wyróżnia się przychody za użytkowanie lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.

Środek transportu

Ustawa o PIT oraz ustawa o CIT nie definiują pojęcia „środek transportu”, wobec czego należy przyjąć znaczenie językowe tego pojęcia – środkiem transportu będzie taki środek, który przeznaczony jest do poruszania się, np. po drodze. Niewątpliwie zatem samochód należy uznać za środek transportu.

Co dalej?

Zaklasyfikowanie samochodu jako środka transportu, a zatem jako urządzenia przemysłowego, wiąże się z powstaniem obowiązków podatkowych w podatku u źródła.

Jeżeli zatem polski podmiot dokonuje wypłaty należności na rzecz podmiotu  zagranicznego z tytułu wynajmu samochodu, wówczas jest on – co do zasady – obowiązany do poboru podatku u źródła. Zgodnie z regulacjami krajowymi, stawka podatku wynosi 20% przychodu.

Preferencja podatkowa

Tak jak wspomnieliśmy w zeszłotygodniowym artykule dot. usług reklamowych z Google, krajowe przepisy dotyczące podatku u źródła stosuje się z uwzględnieniem właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Należy jednak mieć na uwadze pozyskanie certyfikatu rezydencji kontrahenta oraz dochowanie należytej staranności.

Co istotne, niezbędna jest tutaj szersza analiza, bowiem nie we wszystkich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania do kategorii należności licencyjnych zaliczono należności wypłacane tytułem korzystania lub prawa do korzystania z urządzenia przemysłowego.

W konsekwencji, w praktyce mogą pojawić się rozbieżności, bowiem:

1. w świetle niektórych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania tego rodzaju opłaty będą klasyfikowane jako należności licencyjne,
2. w świetle niektórych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania tego rodzaju opłaty będą klasyfikowane jako zyski przedsiębiorstw.

Powyższe przełoży się na dostępne dla polskiego podmiotu preferencje podatkowe. Bowiem:

1. zaklasyfikowanie jako należności licencyjnej, co do zasady, będzie wiązało się z możliwością zastosowania niższej stawki podatku niż przewidują to polskie regulacje – od 5 do 15%,
2. zaklasyfikowanie jako zysków przedsiębiorstw, co do zasady, oznaczać będzie brak obowiązku poboru podatku.

Jak wynika z powyższego, w przypadku wynajmu samochodu za granicą niezbędne jest dokonanie szerszej analizy obowiązków podatkowych w WHT.  Od dokonanej klasyfikacji zależeć będą bowiem dalsze obowiązki polskiego podmiotu, który wypłaca należność na rzecz podmiotu zagranicznego.