Cytowany wyżej wyrok dotyczy działającej na terenie całego kraju firmy, która zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę.
Do wykonywania swoich obowiązków pracownicy mogą korzystać z samochodów służbowych. Firma jednak planuje zminimalizować koszty, dlatego też zaproponowała pracownikom umowę na użytkowanie samochodów prywatnych w celach komercyjnych. Umowa zostanie wykonana zgodnie z Rozporządzeniami Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie ustalania i refundacji warunków użytkowania nienależących do pracodawcy samochodów osobowych, motocykli i motorowerów.
Zgodnie z zawartą umową pracodawca powinien zwrócić pracownikowi koszty, które ten ponosił w trakcie użytkowania pojazdu na potrzeby firmy. Wysokość zwrotu miała być ustalana co miesiąc — jako iloczyn stawki za kilometr przebiegu oraz liczby kilometrów przejechanych przez pracownika samochodem w celach służbowych.
Urząd Skarbowy: Zwrot poniesionych kosztów musi zostać opodatkowany
Firma, która złożyła wniosek o interpretację zadała pytanie, czy zwrot środków będzie traktowany jako przychód ze stosunku pracy –
co wiązałoby się z obowiązkiem naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka utrzymywała, że zwrot kosztów
za wykorzystywanie przez pracownika własnego pojazdu na jej potrzeby będzie realizowany w interesie spółki, a nie zatrudnionego pracownika. W związku z tym zwrot koszów nie powinien być obarczony obowiązkiem podatkowym.
Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej stanowisko przedsiębiorstwa uznał za błędne. Zdaniem Dyrektora zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w związku z korzystaniem z własnego samochodu w celach służbowych to przychód ze stosunku pracy art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, dlatego też powinien być opodatkowany.
Brak zgodności pomiędzy WSA a NSA
Spółka odwołała się od wydanej interpretacji i pierwotnie Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał korzystne dla przedsiębiorstwa orzeczenie, powołując się na wyrok z dnia 12 lipca 20119 r. (sygn. III SA/Wa 2256/18).
Naczelny Sąd Administracyjny jednak ten wyrok uchylił i tym samym przyznał rację organowi podatkowemu. W przedstawianej sprawie odwołano się do innego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2020 r. (sygn. II FSK 1863/18), na mocy którego uznano, że przychodem podatnika ze stosunku pracy jest wartość pieniężna różnych wpłat i świadczeń pieniężnych w naturze lub ich ekwiwalentów, niezależnie od źródła finansowania. W szczególności będzie to wynagrodzenie za nadgodziny, różne dodatki, ekwiwalent
za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty.
Czy potrzebujemy zmian w przepisach?
Opisywany wyrok nie ma zabarwienia precedensowego. Trudno jednak mówić o wypracowaniu jasnego stanowiska w tego typu sprawach,
z uwagi na fakt, że w przeszłości (wyrok z 22 stycznia 2021 r. (sygn. II FSK 2472/18)) Naczelny Sąd Administracyjny stanął po stronie podatników, uznając, że skoro pracownik otrzymuje tylko zwrot poniesionych kosztów, które zobowiązany jest ponieść tak naprawdę pracodawca, to z tytułu uzyskania tego świadczenia nie osiąga żadnych korzyści majątkowych. Być może tego typu sytuacje spowodują,
że NSA zdecyduję się na przyjęcie nowych rozwiązań i tym samym podjęcie nowej uchwały w tym zakresie.
***
Kancelaria Staniek & Partners świadczy kompleksowe usługi, zapewniając podatnikom całościowe wsparcie m.in. w pomocy zrozumieniu przepisów prawa.
Zapraszamy serdecznie do kontaktu – kancelaria@staniekandpartners.com – chętnie odpowiemy na wszystkie pytania w temacie cła
i procedury tranzytu oraz przedstawimy pełny zakres naszych usług.
